« »
 
[]« 2 vinata » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 338b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VINATA2
2. VINATA, ut Vinada 1. Charta Comitat. Marchiæ ann. 1406 :
Tenebuntur reddere et solvere annuatim et anno quolibet præfatis conjugibus assensatoribus et suis successoribus unam Vinatam sive boatam cum quadam quadrigua et cum duobus bobus, et in casu in quo prædicti conjuges non vellent dictam Vinatam, etc.