« Vindicatio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 340a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VINDICATIO
VINDICATIO, Redemtio prædii, Gall. Retrait. Charta ann. 1288. apud Ludewig. tom. 5.
Reliq. MSS. pag. 429 :
Renunciantes ex nunc pro nobis et quibuslibet nostris successoribus omni dominio omnique Vindicationi, seu juri quod nobis ipsis, vel nostris successoribus aut hæredibus competeret in iisdem, aut competere cuipiam videretur.
P. , 1766.
◊ Rectius, ni fallor, Jus
quodlibet in rem aliquam, quo quis illam venditam vel dimissam reclamare et sibi vendicare
potest. Vengement, eodem sensu, in Stabilim. S. Ludov. cap. 41. tom. 1. Ordinat.
reg. Franc. pag. 289.