« Virago » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 346c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VIRAGO
VIRAGO. Ælfricus in Gloss. Saxon.
Virago, ceorlstrang fæmne ; id est, mascula, fortis virgo. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. :
Virago, fort femme.Julius Firmicus lib. 3. cap. 6 :
Eunuchos faciet mulieresque Viragines, et quæ se nunquam virili coitu conjungant, vel si se aliquando viro conjunxerint, nunquam concepturas, vel partum edituras.Octavius Horatianus lib. 4. Rer. medicar. pag. 110 :
Sic denique si prior feminini cursus in vasculis concedat, masculi ex eo nascuntur superveniente similis semine. Si vero antecesserit virile semen, et in vasculis ceciderit, prius superveniente femineo semine, feminæ nascuntur. Hinc est rationi consentaneum, quod ex virili semine puellæ nascantur : ex femineo semine pueri nascantur. Si itaque utrorumque semen permixtum, obviando sibi in vasculorum cavitatem ceciderit, hos Viragines appellamus.Ingulfus de filiabus Ethelstani Regis Angliæ pag. 878 :
Vadunt ad littora cum Cancellario quatuor Viragines, quæ castitatis honore Dianam vincebant, et corporali pulchritudine etiam Helenam superabant.Vide Viverna.