« »
 
[]« Unalis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 366a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VNALIS
UNALIS, Singularis. Canones Hibern. apud Acher. tom. 9. Spicil. pag. 27 :
Monachus Græce, Latine Unalis, sive quod solus in eremo vitam solitariam ducit ; sive quod sine impedimento mundiali mundum habitet ; sive quod in hac vita solus, et si inter multos habitet, versetur.