« »
 
[]« Uncinus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 367a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VNCINUS
UNCINUS, Uncus, cui inhærent catenulæ, Italis Uncino. Papias : Uncus, curvus, anchora, uncus, Uncinus, diminutivum. Glossæ Gr. Lat. : Κόραξ σιδηροῦς θύρας, Uncinus, repagulum. Alibi : Μόχλου οὔγϰινος, repagulum. Rursum : Ὀγϰινος, Uncinus, reticulus. Anastasius in Gregorio IV. PP :
Signum Christi habet historiam in modum leonis incapillatam, cum diversis operibus purissimis aureis pendentibus in catenulis quatuor, et Uncino uno ; Item gabatham saxiscam habet in modum leonis, cum diversis historiis serpentium, et in medio stantem pineam, et quatuor leunculis exauratam, qui pendent in catenulis tribus, et Uncino uno.
Idem in Leone IV :
Nec non et aliam coronam minorem ibidem obtulit, cum catenulis quatuor, et delphinis decem habentem lilium, et Uncinum pensant. lib. duas.
Martyrolog. 10. Janu. :
Equuleo et Uncinis ferreis jussus est suspendi.
Occurrit hæc vox non semel in Libris sacris.
Uncinatus, Uncis, seu eorum figura distinctus pannus. Donatio facta Eccl. Cornut. edita a Suaresio :
Vela loricata melinoporphyra Uncinata duo.
P. Carpentier, 1766.
Hinc Oucin apellatus nostris, Baculus recurvus. Lit. remiss. ann. 1389. in Reg. 138. Chartoph. reg. ch. 6 :
Icellui Jehan vint garni dun grant paul, appellé Oucin de charrette à bœufs, etc.