![[]](img/image.png)
«
2 vocatio » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 372b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/VOCATIO2
2. VOCATIO, Vox in asceticis frequens, Gr.
ϰλῆσις, Officium. Cæsarius Arelat. serm.
17 :
Et ideo non solum frequenter, sed multis vicibus deprecor, ut unusquisque
vestrum Vocationem suam consideret, et in quocumque statu vel gradu a Domino vocatus
est, in eo permaneat, si non vult in æternum perire, nisi forte in melius proficiendo ad
districtiorem vitam ascendere cupiat.
![[]](img/image.png)
Vocatio, in Litaniis, cum sancti alicujus nomen decantatur, in Concilio Cloveshoviensi
ann. 747. cap. 17.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Vocatio Dominica, E vita excessus Domino vocante, mors. Forma electionis Episcopi apud Acher. tom.
8. Spicil. pag. 154 :
Igitur metropolitano Dominica Vocatione rebus humanis vitaque
perfuncto, etc. Sua Vocatione præscita,
in Vita MS. S. Martialis Lemovic.
P. Carpentier, 1766.
◊ Nostri
Vocation de
signis et nutibus dixerunt. Lit. remiss. ann. 1409. in Reg. 164. Chartoph. reg. ch. 191 :
Guillaume Erambourt doubtant que le mary de sa fille ne s'aperceust de telles
Vocations, etc.