« 2 vocatio » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 372b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VOCATIO2
2. VOCATIO, Vox in asceticis frequens, Gr. ϰλῆσις, Officium. Cæsarius Arelat. serm.
17 :
Et ideo non solum frequenter, sed multis vicibus deprecor, ut unusquisque vestrum Vocationem suam consideret, et in quocumque statu vel gradu a Domino vocatus est, in eo permaneat, si non vult in æternum perire, nisi forte in melius proficiendo ad districtiorem vitam ascendere cupiat.
Vocatio, in Litaniis, cum sancti alicujus nomen decantatur, in Concilio Cloveshoviensi
ann. 747. cap. 17.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Vocatio Dominica, E vita excessus Domino vocante, mors. Forma electionis Episcopi apud Acher. tom.
8. Spicil. pag. 154 : Igitur metropolitano Dominica Vocatione rebus humanis vitaque perfuncto, etc. Sua Vocatione præscita,in Vita MS. S. Martialis Lemovic.
P. , 1766.
◊ Nostri Vocation de
signis et nutibus dixerunt. Lit. remiss. ann. 1409. in Reg. 164. Chartoph. reg. ch. 191 :
Guillaume Erambourt doubtant que le mary de sa fille ne s'aperceust de telles Vocations, etc.