VOCATORIÆ, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Vocatoriæ literæ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 372c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VOCATORIAE

VOCATORIÆ Literæ, Evocatoriæ, citatoriæ. Alexander II. PP. 12 :

Age modo, debitum tenentes ordinem, et adversariis tuis Vocatorias literas dirigemus, et tibi tuæque Ecclesiæ justitiam exequi procul dubio pollicemur.

Gloss. Lat. Gr. Vocatorium, ϰλητιϰόν. In MSS. Sangerm. Citatorium.

Vocatoria Epistola, in Ordine Romano dicitur, qua is, qui absens in Episcopum alicujus Ecclesiæ a Clero et plebe electus est, ad hanc dignitatem capessendam evocatur, directa Epistola a Metropolitano ad Episcopum et Presbyteros, ex quorum diœcesi et parœcia est electus. Istiusmodi Epistolæ formula ibidem describitur, hisque verbis clauditur :

Ob quam rem hanc direximus admonitionem, quemadmodum optime placuit sanctæ Synodo, Episcopum sine Vocatoria suscipi non debere, ne obscuritas dubiæ ordinationis incurrat.

Vide Diurnum Rom. cap. 3. tit. 2.