VOCATUS 3, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 3 vocatus episcopus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 372c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VOCATUS3

3. VOCATUS Episcopus. Formula loquendi sat frequens in designandis Episcopis electis, sed nondum consecratis. Verbi gratia in Synodo Belvacensi ann. 845. in Capitut. Caroli C. tit. 4. Hincmarus Remensis ita postremus Episcoporum vocatur,

Hincmarus Presbyter et Vocatus Archiepiscopus

. Vide Notas Baluzii ad hunc locum tom. 2. Capitular. pag. 1262. præterea tomum 2. Spicilegii Acheriani pag. 587. tom. 2. Hist. Franc. pag. 341. etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Frequentissima tametsi occurrit hac nottone allata formula ; monet Mabillonius Diplom. cap. 20 § 3. lib. 2. non idcirco electum duntaxat esse dicendum quemque Episcopum, qui eo modo subscribit,

quando sola modestiæ causa hac uti formula potuit ; ut S. Bernardus qui in epistola 14. ad Honorium Papam nomen suum inscribit :

Frater Bernardus Vocatus Abbas.

Consule Mabillonium loco laudato.