« »
 
[]« 2 volagius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 374b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VOLAGIUS2
2. VOLAGIUS. Sanguis volagius, Vulnus leve, Gall. Blessure legere. Franchisiæ urbis Lugdun. ann. 1320. apud Menestr. Hist. Lugdun. pag. 95. col. 2 :
Pro sanguine Volagio tres solidi sex denarii fortium novorum, si fiat sanguis cum baculo, lapide, vel gladio absque mutilatione membrorum, sexaginta solidi fortium novorum.
Libert. villæ de Priseyo ann. 1243. tom. 3. Ordinat. reg. Franc. pag. 596. art. 2 :
De triplici sanguine, triplex consuetudo invenitur ; quia de sanguine, qui vocatur Volages, debentur tantum tres solidi.
Libert. villæ Ayriaci ann. 1328. tom. 7. earumd. Ordinat. pag. 316. art. 58 :
Qui maliciose injuriandi causa, alteri sanguinem fecerit sine gladio, excepto sanguine Volagio, etc.
Libert. Matiscon. ann. 1346. in Reg. 77. Chartoph. reg. ch. 111 :
Qui fiert de pame, ou de poin, de verge, ou de le gros baston, et sanz yssoit Volages, le fereour ne doit que trois solz.
Vide supra Sanguis 2.
P. Carpentier, 1766.
Volage, Præteriens, advena, extraneus, in Lit. remiss. ann. 1377. ex Reg. 112. ch. 37 :
Trois compaignons Volages, et dont ladite Marguerite ne scet les noms, vinrent en ladite ville de Neuvis ou baillage de Troies, etc. Volant,
eodem intellectu, in Lit. ann. 1414. ex Reg. 167. ch. 483 :
Lequel Besson, qui estoit Breton et compaignon Volant, qui n'avoit femme, ne enfans, ne riens que son corps.
Pro idiota, Gall. Idiot, imbecille, legitur in aliis Lit. ann. 1386. ex Reg. 130. ch. 112 :
Lequel Huart est homme ancien et homme lunatique et insensible, et par pluseurs foiz comme Volage et ydiot.