« »
 
[]« 2 volta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 375c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VOLTA2
2. VOLTA, Terra locum aliquem circumcludens ; Vautar, circumagere, Vauto, ambitum, dicunt Provinciales. Charta ann. 1110. in Chartul. Aptensi fol. 73 :
Damus la Volta dal molin en Vercennum ad Vineam plantandam, tali tenore ut..... in perpetuum tres partes habeant, [] et de omnibus arboribus in supradicta Volta plantatis quartam partem canonicis reddant.
Hinc Voltæ nuncupantur loca quædam aquis circumclusa. Charta S. Odilonis ann. 1025. sæc. 6. Bened. part. 1. pag. 635 :
Incepimus ædificare ecclesiam in quodam proprii juris monticulo, qui Volta vocatur, eo quod præterfluentibus aquis Hylaris fluminis, partibus ex tribus concluditur, et, ut ita dicam, quasi sinuatim involvitur.
Extant præterea Volta de Ventadour, in pago Vivariensi ; Volta Podemniaca, in pago Valavio. Vide Valesium in Notit. Gall. pag. 621.
L. Favre, 1883–1887.
◊
<cit>
Per portam Sancti Pauli exivit urbem, galeam in Volta S. Pauli cum duabus aliis galeis ibidem pro familia sua paratis, ipsum expectantem.
Diar. Burchard. ed. Thuasne, II, 33, an. 1493. </cit>
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Volta, Margo putei, quia in orbem est. Chron. Parmense ad ann. 1367. apud Murator. tom. 9. col. 866 :
Et in ipsa contrata fuit Parma (flumen) sic magna, quod fuit desuper Voltas puteorum contratæ, ita quod puteus implevit.
© École des chartes.