« »
 
[]« Wanburtich » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 401a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/WANBURTICH
WANBURTICH, quasi Male natus, ut notant docti Editores ad Vit. B. Meinwerci tom. 1. Jun. pag. 548. col. 2 :
Idem comes Bernardus, spurius, quod vulgo Wanburtich dicunt, fuit.
Vide Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 1. col. 854. radice Wan, Deficiens, imperfectum. Mittermaier. Princip. Jur. German. § 435.