« »
 
[]« Wancluga » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 401a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/WANCLUGA
WANCLUGA. Lex Bajwar. tit. 7. cap. 17 :
Si quis liberam feminam suaserit quasi ad conjugem, et in via eam dimiserit, quod Bajwarii Wancluga vocant, etc.
Editio Heroldi, Wanclugt præfert. Vox a Germanico Wackelen, vacillare, et lugen, vel logen, mendacium, ut Wancluga, sit mendacium vacillantis in negotio matrimonii. Ita Vossius, quem vide. Alias lectiones profert Steph. Baluzius pag. 1017.