WIC, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Wic » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 414b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/WIC

WIC. Lex Bajwar. tit. 21. § 6 :

Si vero de minutis silvis de Wic, vel quæcunque kaneio vegetum reciderit, etc.

Tiliana editio :

Si vero de minutis silvis, de luco, vel quacunque kaheir vegetum reciderit.

Ubi Lindenbrogius de luco esse interpretationem τοῦ Wic ait, et Wic Germanis esse silvam, unde Wicgreve, forestarius, ἀλσοφύλαξ. Vide Wicha. Wic est lat. Vicus. Vide Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 1. col. 721. Wicgerefa vel Burh-gerefa est Oppidi præfectus. Vide Haltaus. Glossar. Germ. col. 2112.

Wic, Fluminis ostium Saxonibus significare docet Rhenanus, vel Stationem securam, ut Hadrianus Junius, vel denique Castellum.