1. ABSOLVERE, Liberum dimittere. Lex Wisigoth. lib. 9. tit. 1. § 2 :

Si quis alienum servum in fuga lapsum, ferro vinctum, aut in quocumque ligamine constitutum Absolverit.

Eugippius in S. Severino :

Captivos gratanter Absolveret.

Vide Ughellum tom. 7. pag. 977. Cod. 4778 :

Absolvit, liberat ; non moratur ; missum facit.

2. ABSOLVERE, Interdum mittere, remittere in patriam, domum. Anastas. in Hist. Eccl. :

Hunc nos baptizantes, ad propriam Absolvimus regionem.

Ubi Theophanes in Cod. Vatic. habet άπεστείλαμεν, in Regio άπελύσαμεν. Agobardus de Bapt. Judæor. :

Post paululum fecistis ut ingrederer, sed nihil audivi, nisi Absolutionem discedendi.

Id est, licentiam, facultatem discedendi. Hac significatione vox frequens apud Plautum. Ammianus lib. 17. cap. 8 :

Legatos muneratos absolvit.

3. ABSOLVERE, Donare, dimittere, contradere, in possessionem mittere. Tabularium Conchense in Ruthenis. cap. 91 :

Eustorgius de Macennago dimisit et Absolvit Sancto savaltori de Conchas.... Ecclesiam de S. Mameto, etc.

Tabularium Abb. Belliloci in Lemovicib. :

Facta gurpitio ista vel Absolutio in mense Junii, etc.

Et ante :

Si... aliqua persona contra gurpitionem vel Absolutionem illam calumniam generare præsumpserit.

Ibid. :

Quamobrem omnia Absolvimus Deo sanctoque Petro Bellilocensi in manu Domini Abbatis.

Vide Miracula S. Ludgeri Episc. Miming. n. 39.

6. ABSOLVERE, Permittere, dimittere, Gall. Abandonner. Acta Mss. Inquisit. Carcasson. ann. 1308. fol. 41. r° :

Ermengardis concesserat, quod Cuillelmus Yssaura, vir suus, hæreticaretur, et ipsum Guillelmum Absolvit ipsis hæreticis.