« »
 
AFFIRMARE 1, AFFIRMARE 2, AFFIRMARE 4, FIRMARE 6.
[]« 1 affirmare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 129b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFIRMARE1
1. AFFIRMARE, Dare ad firmam, locare ad tempus, Gallis Donner à ferme, Affermer. Charta ann. 1299. Antiquit. Benedict. Pictav. apud Stephanotium tom. 3. pag. 902 :
Helyas permissione divina humilis Abbas de Nobiliaco ejusdemque loci Conventus... amodiavimus, ascensavimus et Affirmavimus et ad amodiationem, censam seu firmam et ad emphiteosim perpetuam tradidimus pro nobis et successoribus nostris Petro Sutoris de Clossayo quoddam censale seu censam, etc.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 1143. inter Probat. tom. 2. Hist. Occit. col. 500 :
Et si homines de Vauro habent aliquid datum vel Affirmatum Jordano de Illa, ipse comes (Ildefonsus) faciat reddere et solvere.
P. Carpentier, 1766.
Affirmare, Accipere ad firmam, Gall. Prendre à ferme.
Joannes Arragon de Cabilone Affirmavit emolumentum bustæ Italicorum
, in Memor. D. Cam. Comput. Paris. ann. 1378. fol. 130. r°.
[]« 2 affirmare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 129b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFIRMARE2
2. AFFIRMARE, pro Firmare, Claudere, apud Matth. Paris ad annum 1251. Vide in Firmare 6.
[]« 4 affirmare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 129b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFIRMARE4
4. AFFIRMARE, Asserere, confirmare. Liber censualis S. Ausonii Puellar. Engolism. :
Hoc donum super altare cum clavibus ecclesiæ Affirmaverunt.
Hinc Afferméement, pro Affirmativement, affirmate, in Lit. remiss. ann. 1413. ex Reg. 167. Chartoph. reg. ch. 345 :
Lequel Perrot respondit afferméement à Michault son frere qu'il n'en feroit riens.
Vide supra Affirmamentum 2.
[]« 6 firmare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 508b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FIRMARE6
6. FIRMARE, Gallis Fermer. Cæsarius lib. 4. cap. 75 :
Pixidem ei clausam, sed non Firmatam porrexit.
Ubi observandum aliud esse claudere, apud Firmare. Est enim firmare, seram vel firmaculum obdere. Hinc in Vita B. Alcuini sæc. 4. Bened. part. 1. pag. 157 :
Firmans itaque ostium sera abiit.
Vita B. Coletæ tom. 1. Mart. pag. 574 :
Per spatium quinquaginta annorum inclusa continue permansit et Firmata.
Adde Continuatorem Florentii Wigorn. ann. 1138. 1162. pag. 667. 675. Concilium Budense ann. 1279. cap. 43. etc.
Firmatura, ex Gallico Fermeture, Sera, clausura, in Regula Templar. cap. 40. Computus ann. 1202. apud D. Brussel de Usu Feud. tom. 2. pag. ccviii. ad calcem :
Pro Firmatura Longi-campi lx. s.
Epist. Johannis de Monsterolio de Descriptione Monast. Caroli-loci apud Marten. tom. 2. Ampliss. Collect. col. 1390 :
Si de Firmatura totius ambitus Abbatiæ interroges, aiunt quindecim stadia circuitione complecti, infra cujusmodi ambitum sine hortis et virgultis, bis septem aquarum receptacula ad piscium custodiam comprehenduntur.
Acta S. Syriæ tom. 2. Junii pag. 64 :
Visa et visitata ipsius capsæ Firmatura, quam bene seratam et firmatam.... invenimus.
Affirmare, pro Firmare, Claudere. Matth. Paris ann. 1251 :
Obtulit duo monilia, et jussit ea feretro indelebiliter ad memoriam sui clavis fortiter Affirmari.
Sic et Deffermer dixerunt Poetæ nostrates pro Aperire, Ouvrir. MS. :
La porte li ont Deffermée,
Floire s'en ist lance levée.
MS. :
Les ventailles ont Deffermées,
Et les coifes jus avalées.