« »
 
CENULENTUS 1, CENULENTUS 2.
[]« 1 cenulentus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 266b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CENULENTUS1
1. CENULENTUS, Renovatus. Glossar. MS. Sangerman. n. 501. Vide Cenolentus.
[]« 2 cenulentus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 266b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CENULENTUS2
2. CENULENTUS, Cœnosus, lutosus. Charta ann. 947. apud Marcam Hispan. col. 860 :
Clementissimus Dominus cum Cenulentis mundum cerneret erroribus involutum, etc. Cœnulenti pedes,
apud Tertul. de Pallio cap. 4.