« »
 
[]« Evigilans » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 331c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EVIGILANS1
EVIGILANS-Canem. Ordericus Vitalis lib. 3. pag. 487 :
Post obitum Herberti Senioris (Comitis Cenomanensis) qui vulgo Evigilans-canem cognominabatur, propter gravissimas infestationes, quas a perfidis affinibus suis Andegavensibus incessanter patiebatur, etc.
Et lib. 4. pag. 532. de eodem Herberto :
Et vulgo, sed parum Latine, cognominari Evigilanscanem pro ingenti probitate promeruit. Nam post mortem Hugonis patris sui, quem Fulco senior violenter subjugarat, in eundem arma levans, nocturnas expeditiones crebro agebat, et Andegavenses homines et canes in ipsa urbe, vel in munitioribus oppidis terrebat, et horrendis assultibus vigilare cogebat.
Acta Episcoporum Cenoman. pag. 315 :
Erat autem uxor ejusdem Marchisii Gesrendi nomine, filia Herberti Cenomanorum Comitis, qui vocatus est Evigilans-canem.
Neque id nomen joculare Herberto duntaxat proprium fuit : nam in Tabulario S. Albini Andegav. occurrit nescio quis Miles, Martinus, Evigila-canem pariter cognominatus.