![[]](img/image.png)
«
2 cantabrum » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 101a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTABRUM2
2. CANTABRUM, Furfur. Papias :
Cantabrum, furfur caninum, quo canes pascuntur,
purgamenta tritici.
Scholiastes Juvenal. ad illud Sat. 5.
Farris
mordere canini :
Cantabri, Panis sordidus canum est.
Cælius
Aurelianus Siccens. lib. 3, Tardar. passion. cap. 2 :
Sive lacte, aut decoctione
Cantabri, aut succo ptisanæ etc.
Lib. 4. cap. 3 :
Apponenda rursum
sessioni vaporatio stymmatum, aut Cantabri conligati, vel in aceto decocti.
Acta
S. Eutychetis :
Jussitque eos terram fodere per totam diem, ad vesperum vero
Cantabrum manducare.
Acta SS. Nerei et Achillei n. 19 :
Jussitque eos in
terram fodere per totum diem, ad vesperum vero Cantabrum manducare,
Cantabrus Panis, vel
Cantabricius. Joannes Laudensis in Vita Petri Damiani n. 40 :
Quotidie præter dies festos jejunando, Cantabro pane cum hesterna aqua
vescendo
, Idem Petrus Opusc. 15. cap. 14. ait, quemdam
Cantabricii panis quadra
vixisse de die
. Et in Vita S. Rodulphi Episc. Eugubini, ait, hunc edere solere
panem, qui vel puro hordeo fieret, vel ex Cantabro potius, quod projiciendum canibus
de puerorum manibus remansisset
. Vide Acta SS.
Febr. tom. 2. pag. 137. et Junii tom. 5. pag. 496.