« »
 
[]« Commanipularis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 439c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMMANIPULARIS
COMMANIPULARIS, Simul cum alio manipularis,[] Joanni de Janua. Gildas de Excidio Britan. :
Sanguinarios, superbos, parricidas, Commanipulares, et adulteros, Dei inimicos. Commanipulones,
et Commanipulatio, apud Spartianum in Pescennio nigro. Gloss. Isidori, Commanipularis, Conscius, Collega. Papias, Commanipularius, Conscius, Collega. Grævius mallet, Consocius. Tacitus usus est voce Commanipularis, quæ ignota est purioris Latini amatoribus. Hi constanter usurpant Manipularis, ut Tacitus ipse non semel. Vide Manipulus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Commanipulus. Vetus Inscriptio apud Gruter. 46. 10 :
Regressi cum Commanipulis libentes votum solverunt.
Et 532. 1 :
Titus Commanipulus et heres ejus, etc.
Et 551. 4. contracte Commaniplus.