« »
 
COMMUNICARE 1, COMMUNICARE 2.
[]« 1 communicare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 456a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMMUNICARE1
[]« 2 communicare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 456a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMMUNICARE2
2. COMMUNICARE, De sacra Eucharistia sæpius intelligitur, ut observat Cangius in Communio 4. Sed et de pane benedicto nonnumquam accipitur, teste D. Le Vert pag. 444. Qua ultima notione occurrit in Stat. Lanfranci :
Communicet sacerdos ipsos pauperes de oblatis non consecratis.
Vide alio sensu post Communio 4. et infra in Communio 8.
P. Carpentier, 1766.
Communicare. Charta Henr. II. reg. Angl. pro Libert. Norman. ex Reg. S. Justi Cam. Comput. Paris. fol. 36. r. col. 2 :
Si quis autem de cetero terram suam alicui dominæ religiosæ sic dederit, et super hoc Communicatur, etc.
Sed leg. omnino Convincatur. Communiquer, pro Approcher, Appropinquare, accedere, in Lit. remiss. ann. 1471. ex Reg. 195. Chartoph. reg. ch. 604 :
Girault de Monmiral s'estoit vanté qu'il manieroit bien le suppliant et autres en despit de lui, s'ilz ne se gardoient de le Communiquer.
Vide supra Communicabilis.