« »
 
[]« Compagus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 460b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMPAGUS
COMPAGUS, Ejusdem pagi. Ethelwerdus lib. 4. cap. 3 :
Cernit reliquias sui Compagi socii,
ubi socii vox videtur Glossema. Compaganus, in veteri Inscript. apud Gruter. 209. 1. Hinc nostri Compagnon dicunt, quam quidem vocem quidam aliunde arcessunt : Lipsius Cent. 3. Epist. 44. a Combino : Henricus Stephanus a Combenno, qui eodem curru utitur. Albertus Acarisius a Compages : alii denique a pane, ut sint qui eodem pane vescuntur, quia veteribus Compains dicti qui posterioribus sæculis Compagnons : qua voce utuntur Chronicon Flandriæ vernaculum cap. 79. et Berrius in Carolo VII. Hoc posterius etymon ceteris præfert Menagius confirmatque ex Psalmo, ubi pro Socio dicitur, [] Homo pacis meæ, qui edebat panem mecum ; vel panes meos, ut in Vulgata. Vide Companium, et Steph. Paschasium lib. 8. Disquisit. Francic. cap. 24.
Compagus, perperam pro Campagus editum in Bullario Cluniacensi pag. 24. 36. Vide in hac voce.
P. Carpentier, 1766.
Vide Labbeum tom. 10. Concil. edit. Paris. ann. 1671. pag. 1342. Hinc nostri Compagnon dicunt : quam vocem multiplici significatu usurpavere, ut videre est supra in Communio 8. et infra in Compaignonus et Companium.
P. Carpentier, 1766.
Compaignons, honoris causa, archidiaconum et decanum ecclesiæ suæ appellat Guido episcopus Cameracensis, in Charta ann. 1333. ex Tabul. ejusd. eccl. :
Guis par la grace de Dieu evesques de Cambray à honerables hommes et amés Compaignons l'archidiacre de Cambresis et no cousin le doyen de nostre église, etc.
P. Carpentier, 1766.
Eo etiam nomine compellabantur apud Corbeienses præpositi monachi ab ipso abbate, ut probant Chartæ ann. 1340. et 1480. ex Chartul. 21. ejusd. monast. fol. 329. v°. et 331. r°. Pro Commilitone occurrit in Poem. de Garin :
D'armes soions moi et toi Compagnon,
Tien toi lez moi, gentil fius à baron.
Ibidem :
Compagnons d'armes avons esté set ans.
P. Carpentier, 1766.
Compaignable, Qui inter adolescentes innuptos, quos Compagnons vocabant, accensetur. Lit. remiss. ann. 1383. in Reg. 122. Chartoph. reg. ch. 344 :
L'exposant qui est jeunes homs et Compaignables, combien que mariez soit, etc.