« »
 
CONCORDARE 1, CONCORDARE 2.
[]« 1 concordare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 482b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONCORDARE1
1. CONCORDARE, Statuere, definire, Gall. Arrêter, régler. Stat. ann. 1363. tom. 3. Ordinat. reg. Franc. pag. 654. art. 14 :
Articulis igitur traditis, dentur per curiam commissarii ad Concordandos articulos sine sumptu.
Aliud ann. 1370. tom. 5. earumd. Ordinat. pag. 366. art. 30 :
Vobis præcipimus injungendo, quod in pertractando et Concordando dictas financias, evocetis vobiscum procuratorem generalem et receptorem nostros, aut eorum legitimos substitutos senescalliæ, in qua financia Concordabitur ; et statim financia Concordata, registretis eam penes vos.
[]« 2 concordare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 482b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONCORDARE2
2. CONCORDARE, Conferre, comparare. Charta ann. 1162. apud Spon. tom. 2. Hist. Genev. pag. 29 :
Cum dictis imperialibus literis originalibus superius insertis de verbo ad verbum auscultavi, colationavi et Concordavi. Concorder,
a Lat. Concordare, s'Accorder, in Mirac. B. M. V. MSS. lib. 2. :
La bouce à Dieu ment et descorde,
S'à lui li cuers ne se Concorde.