![[]](img/image.png)
«
2 deductio » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 035c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEDUCTIO2
2. DEDUCTIO, Animi oblectatio, ex Gallico,
Déduit. Constitut. Siculæ lib. 1. tit. 52.
de Judicib. :
Si a litigantibus aut impetrantibus esculenta et poculenta, seu
injectas, aut Deductionem recepisse... probentur.
Guill.
de Baldensel in
Hodœp. :
Vidi psittacos mirabiliter instructos, gestibus suis homines mirabiliter
ad Deductionem provocantes.
Joan. de Beka :
Quam (historiam)
vestræ reverentiæ pro quotidiana Deductione transmittimus.
P. Carpentier, 1766.
◊ Glossar. Gall. Lat. ex
Cod. reg. 7684 :
Deductus, déduit
. Eodem nomine appellatur id omne, quod
Deductui inservit, in Lit. remiss. ann. 1470. ex Reg. 196. Chartoph. reg. ch.
293 :
Serfs, biches, sengliers, et autres Déduiz et gibiers, etc.
Vide
infra
Deportare 2.
Deductus, Eadem notione, in Inquisitionibus de forisfacturis forestar. § 13. Locum habes,
in
Trista. Le Reclus de Moliens in suo
Miserere :
Chil qui ruevent les Deduis faire,
Sunt chil qui querent les Deduis.