![[]](img/image.png)
«
2 ferro » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 444a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/FERRO2
2. FERRO, Faber ferrarius, Gall.
Forgeron, ouvrier en fer, alias
Ferron.
Pactum inter Phil. reg. et Guill. episc. Paris. ann. 1222. inter Instr. tom. 7. Gall.
Christ. col. 93 :
Concedimus ut episcopus Paris. et successores sui Paris. episcopi
habeant apud Paris. unum draparium, unum cordubanarium, unum Ferronem pro fabro et
ferrone, etc.
Lit. remiss. ann. 1390. in Reg. 138. Chartoph. reg. ch. 194 :
Ysabeau de Courtenay, veuve de Guillaume de Roigny, se remaria à un pauvre Ferron
et maréchal, homme de très-petit et vil estat, nommé Henriet Eullet de Ferrieres en
Gastinois.
Charta ann. 1404. in Reg. 160. ch. 101 :
Nul ne soit du
mestier de faire le fer, exceptez les filz des Ferrons. Ferrons et vendeurs de
fer,
in Stat. ann. 1350. tom. 2. Ordinat. reg. Franc. pag. 371. art.
189.