« »
 
[]« Furto » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 638a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FURTO
FURTO, pro Furtim. Gloss. Gr. Lat. : Λάθρα, Clam, clanculo, clandestino, Furto. Ita in Furto, in Lege Longob. lib. 2. tit. 30. cap. 2. Carol. M. 73. :
Ut nemo audeat in Furto mancipia emere, etc.
Ubi Glossa interlinearis, id est, absconse. Glossæ antiquæ MSS. : Furto, adulterio. Qua sane notione furtum videtur usurpari in Capitulari Aquisgranensi ann. 789. cap. 66. et in Appendice 2. Capitul. cap. 38 :
Item et Furta, et injusta connubia, necnon et falsa testimonia, sicut sæpe rogavimus, prohibete diligenter, etc.