« »
 
[]« Mansionile » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 229a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANSIONILE
MANSIONILE, Mansionilis, Masnilium, Masnile, Agri portiuncula cum mansione, seu æde, Gallis Maisnil, vel Mesnil. Vita S. Remigii Episc. Remensis :
Partem etiam maximam silvæ in Vosago pretio comparavit, et Mansionilia ibidem constituit, etc.
Flodoardus lib. 3. Hist. Rem. cap. 26 :
Mansionile conabantur auferre.
Charta Pipini Principis apud Marten. tom. 1. col. 20 :
Mansionile ad ipsam cellam delegavimus.
Diploma Caroli C. ann. 863. ibid. col. 168 :
In Witiconia Mansionilem unum. Et in Culbraco Mansionilem unum cum omnibus mancipiis, seu terris, sive silvis ad eosdem Mansioniles pertinentibus.
Charta Lotharii Reg. Franc. ann. 962 :
Ut traditionem de Mansionili, qui dicitur Gaziacus in pago Vermandensi... corroboraremus.
Chronic. Fontanellense cap. 6 :
Per illum Mansionilem, qui vocatur Pomaritus.
Vita S. Rigoberti Arch. Rem. cap. 2 :
Et non illic, ut hodie, villa, sed exiguus Mansionilis fuerat.
Mansionillum, Tabular. Morigniacense :
Mansionillum, quod dicitur Bonus-villaris.
P. Carpentier, 1766.
Mansionillus, Mansio cum agri portiuncula. Charta ann. 1134. inter Instr. tom. 7. Gall. Christ. col. 56 :
In pago Gastinensi, Mansionillos tres, cum terra et molendino et cæteris eorum appenditiis.
Vide Mansionile.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Masnilus. Chartularium S. Vincentii Cenoman. fol. 64 :
Et unum Masnilum (dedit) qui dicitur Ramada cum hospitibus quinque.
Mesnillum. Tabular. Morigniacense ann. 1142 :
Dederunt Mesnillum quoddam desertum, nomine Eschevillerum.
Non semel occurrit in Chartular. S. Vandreg.
Masnile. Monachus Altisiod. in Chr. ann. 1180 :
Reditus Episcopales non mediocriter ampliavit emptione agrorum et pratorum, constructione ædificiorum, et acquisitione Masnilium. Masnilium,
in Tabul. S. Cypriani apud Beslium in Comitibus Pictav. pag. 249.  :
N'i a meson, ne borde, ne Mesnil.
Alibi :
Abatez lor et viles et Mesnis.
 :
La bonne femme du Maisnil
A ouvert l'uis de son Courtil.
Maxnile. Vide suo loco.
Mansile, Idem quod Mansionile. Charta Goffredi de Pruilliaco apud Duchesnium in Probat. Hist. des Chastaigniers, pag. 68 :
Cum adjacentibus terris, cum quatuor hospitiis, scilicet de terra Hugonis, et duobus, aliis Mansilibus, quorum unus dicitur Chadegloidus, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Mansilium, in Charta apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. pag. 223 :
Friochus filius Gauzberti de Monte Germundi vendidit S. Martino Mansilium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Mansinile, Calendarium Autiss. apud Marten. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 703 :
Obiit Vuibertus laïcus et Dutinus puer, qui dederunt nobis Mansinile cum vinea in valle juxta Matriacum.
Occurrit iterum col. 724. et 731.