« »
 
MEDIASTINUS 1, MEDIASTINUS 2, MEDIASTINUS 3.
[]« 1 mediastinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 321a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MEDIASTINUS1
1. MEDIASTINUS, Medius. Translatio S. Guthlaci tom. 2. Aprilis pag. 59 :
In partibus Angliæ Mediastinis, villula quædam, patrio idiomate Cavæ nomen sortita, sita est in confinio fluminis Umbrensis, etc.
Vita S. Jacobi eremitæ sæc. 4. Bened. part. 2. pag. 148 :
Solvitur ergo a portu Constantinopolitano, mare sulcatur, satis prospere ad Corsicam insulam usque, quæ Mediastina est inter Constantinopolim et Romam.
[]« 2 mediastinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 321a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MEDIASTINUS2
2. MEDIASTINUS, Caminus, locus ; sic, ut videtur, dictus, quod in medio cubiculo exstruatur. Vita B. Heimeradi presbyt. auctore Egberto apud Leibnit. tom. 1. Script. Brunsvic. pag. 567 :
Nec mora, proripientes se ad eumdem Abbatem, ei exposuerunt sermonem, camino adjicientes oleum, qui Mediastinus incanduerat adversus eumdem virum, cujus favillæ longe in posteros essent duraturæ.
Hinc pro Famulo culinario, qui focum curabat, apud Mornac. Mediastinus coquinæ regiæ. Vide supra Galopinus et Forcellin. in Mediastinus.
[]« 3 mediastinus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 321a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MEDIASTINUS3
3. MEDIASTINUS, ut paulo ante Mediasticum. Vide supra in Bladum.