« »
 
MÆRCARI, MERCARI, MERCARI.
[]« Mærcari » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 165c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MAERCARI
MÆRCARI, pro Mercari, in Charta Dagoberti I. ann. 638. apud Doublet. Hist. Sandion. pag. 638 :
Quatinus de caducis rebus Mærcemur æterna.
[]« Mercari » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 348c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MERCARI1
MERCARI dicuntur monetæ, quæ usum in mercatis habent. Capitulare triplex Caroli Magni ann. 808. cap. 7 :
Et illi denarii palatini Mercentur, et per omnia discurrant.
[]« Mercari » (par L. Henschel, 1840–1850), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 348c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MERCARI2
MERCARI æterna, cœlestia. Formula frequens in Chartis donationum piarum, ut Chilper. II. ann. 716. et alibi. Vide Mercare in Mercatum.