« »
 
[]« Pictaumus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 315a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PICTAUMUS
PICTAUMUS, Caffari Annal. Genuens. lib. 1. apud Murator. tom. 6. coll. 253 :
Aliud vero quod remansit, inter viros de Tomilia diviserunt, et unicuique per partem solid. xlviii. de Pictaumis, et libr. ii. piperis dederunt, præter honorem Consulis et naucleorum, qui magnus fuit.
Legendum haud dubie Pictavinus. Vide in Picta 3.