« »
 
PLANTARE 2, PLANTARE 3, PLANTARE 4.
[]« 2 plantare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 354c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLANTARE2
2. PLANTARE, Collocare, statuere, erigere ; qua notione Galli dicimus : Planter l'étendart. Charta Ludovici Ducis Brandenburg. apud Ludewig. tom. 7. Reliq. MSS. pag. 101 :
Appropriavimus et appropriare decrevimus altari in ecclesia ville Gracs, sancti Nycolai civitatis nostre Steindal situando et Plantando, et in honore B. Catherine dedicando.
Smaragdus in Vita S. Benedicti Anian. sæc. 4. Bened. part. 1. pag. 206 :
Quidam siquidem frater tabulam sacratam, in qua beati Dionysii erant reliquiæ aliorumque Sanctorum Plantatæ, etc.
Vita S. Eigilis ibidem pag. 238 :
Simul etiam et Sanctorum nomina, quorum reliquiæ ibidem Plantatæ sunt, disciplinabiliter litteris inserendo HRabanus magister memoriæ commendavit.
Elmham. in Vita Henrici V. Reg. Angl. edit. Hearnii cap. 26. pag. 61 :
In qua (galea) istac trium florum aureorum, in agro Plantatorum azureo, splendor sydereus emicabat.
Vide Plantatio.
P. Carpentier, 1766.
Ital. Piantare. Acta S. Desid. tom. 5. Sept. pag. 789. col. 2 :
Credens sibi sufficere posse, si omnem delectationem in solo Patre cœlesti Plantaret.
Necrol. eccl. Paris. Ms. :
iij. Idus Sept. Obiit Mauricius bonæ memoriæ Paris. episcopus, qui.... quatuor abbatias novellas sub ecclesia Parisiensi Plantavit.
[]« 3 plantare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 354c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLANTARE3
3. PLANTARE, Id quod ponitur sub planta pedis in sotulari, Gall. tacon, inquit Metulinus ad illud Ebrardi Betun. cap. 12 :
Plurali numero Plantaria denotat illa
Quæ tanquam soleas sub planta conspicis esse.
Si singulare sit nomen, significabit
Ramum quem plantas, vellisque, deinde replantas.
[] Adde Servium, et Isidorum lib. 17. cap. 6. De postrema notione vide supra in Plansonus.
[]« 4 plantare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 355a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLANTARE4
4. PLANTARE, Decernere, sancire. Constit. Christof. reg. Danor. ann. 1320. apud Ludewig. tom. 12. Reliq. Mss. 198 :
In die conversionis S. Pauli, convenientibus vibergis regni melioribus, una cum popularibus, ad electionem novi regis, Plantatum fuit et concorditer ordinatum, etc.
Ubi forte leg. Placitum vel Placitatum.