« »
 
[]« Potionare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 441c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/POTIONARE
POTIONARE, Medicinam accipere. Charta Octaviani Cardinalis apud Ughellum tom. 3. Ital. Sacr. pag. 635 :
Excipimus.... infirmos, et quasi graviter debiles, Potionatos, et sanguine minutos, etc.
Statuta Ord. Præmonstrat. dist. 1. cap. 18 :
Exceptis debilibus et infirmis Potionatis, et minutis, quibus per Abbates esus carnium conceditur.
Jonas Aurelian. lib. 2. de Cultu imag. :
Desine itaque seplasiariorum pigmentulis Potionari.
Nisi potionari hoc loco sit venenum haurire, ut apud Sueton. in Caligula cap. 50. et in Vita Wilfingi Abb. S. Albani :
Postea in [] brevi migravit ab incolatu hujus mundi, ut dicitur, Potionatus cum odio Conventus et maledictione.
Hinc
Potionator, Veneficus. Matthæus Paris ann. 1248 :
Albigenses appellabant proditores et Potionatores.
Et
Potionatus, Veneno sublatus. Leo Ost. lib. 2. cap. 24. de Ottone Imp. :
Mortus est, ab uxore, ut fertur, Crescentii Senatoris Potionatus.
Ericus Upsaliensis lib. 2. Hist. Suecor. pag. 43 :
Potionatus veneno interiit
. Mirac. MSS. Urbani V. PP. :
Dubitans quod fuisset Potionatus et sumpsisset venenum. Potiones malas temporare,
in Append. ad Marculfum form. 34. Vide Impotionare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Potionare, Potionem dare, potandum præbere. Vetus Irenæi interpres lib. 4. cap. 51 :
Veni potionemus patrem nostrum vino.
S. Paulinus in Epist. pag. 250 :
Efficiamur odor Christi bonus Deo, Potionati, ut scriptum est, a vino unguentorum de calice salutaris.
Nec alia notione intelligendus Suetonius loco supra laudato. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. : Potionare, Poisonner, abuvrer, potionem dare.