« »
 
RADICARE 1, RADICARE 2.
[]« 1 radicare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 006a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RADICARE1
1. RADICARE, pro Radicari, Radices agere. Radicavi in populo honorificato, Eccli. 24. 16. Rolandinus Patav. de factis in Marchia Tarvisina, apud Murator. tom. 8. col. 269 :
Istæ namque vindictæ duæ tam detestabiles et inormes, incœperunt in anno isto, et de malo semper Radicaverunt in pejus.
Literæ Universitatis Paris. Carolo Regi Franc. ann. 1394. apud Acherium tom. 6. Spicil. pag. 82 :
Verum obsistente semper et prævalente hostis nequissimi versutia, qui in florenti Christi agro hanc labem zizaniorum seminavit seminatamque aluit, et magis in dies alit ac Radicat,
hoc est, efficit, ut altius radices agat. Glossæ Lat. Græc. : Radico, ῥιζόω. Aliæ Græc. Lat. : Ῥιζόω, Radico, stirpo.
[]« 2 radicare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 006a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RADICARE2
2. RADICARE, pro Radiare, Splendescere. Vita B. Giraldi de Salis apud Marten. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 1009 :
Nocturna per vices ibi Radicare videntur et coruscare luminaria, ita quod resplendet hortus inde et loci adjacentis colonia.