« Reboare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 036c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REBOARE
REBOARE, Remugire proprie, unde ad alia, quæ quovis modo resonant, passim transfertur.
Roboant silvæ, apud Virgilium lib. 3. Georg.
Ad similitudinem cœlestis tonitrui amen Reboat, apud S. Hieronymum in Præfat. Commentarii 2. ad Epist. ad Galatas. Valerius Probus :
Quod Plautus posuit Reboo, non Latine, sed Græce posuit βοῶ, βοᾷς, unde derivatum, Reboo, reboas.Glossæ Lat. Græc. :
Reboo, ἀντιϐοάω.Passim occurrit metaphorice.