« »
 
[]« Reboare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 036c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REBOARE
REBOARE, Remugire proprie, unde ad alia, quæ quovis modo resonant, passim transfertur. Roboant silvæ, apud Virgilium lib. 3. Georg.
Ad similitudinem cœlestis tonitrui amen Reboat
, apud S. Hieronymum in Præfat. Commentarii 2. ad Epist. ad Galatas. Valerius Probus : Quod Plautus posuit Reboo, non Latine, sed Græce posuit βοῶ, βοᾷς, unde derivatum, Reboo, reboas. Glossæ Lat. Græc. : Reboo, ἀντιϐοάω. Passim occurrit metaphorice.