« »
 
ROTUNDARE 1, ROTUNDARE 2.
[]« 1 rotundare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 225c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROTUNDARE1
1. ROTUNDARE, Instituta Patrum de modo psallendi apud Thomasium in Appendice ad Responsoriale Rom. pag. 443 :
Sicque omnis modulatio psalmodiæ sive cantus Rotundetur et terminetur, ut finis inveniat suum exordium.
Nos dicimus Chanter rondement. Æqualiter canere, non nimis protrahendo. Vide Rotunde.
[]« 2 rotundare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 225c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROTUNDARE2
2. ROTUNDARE, In rotundum plicare, volvere. Stat. Mantuæ lib. 1. cap. 152. ex Cod. reg. 4620 :
Condemnetur (concubina) per D. potestatem et ejus judices, ut tonsis crinibus stare debeat per totam illam diem ad berlinam, et in mane sequenti, usque ad nates pannis Rotundatis, fustigari debeat per plateas communis Mantuæ.