« »
 
[]« Salicus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 282b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALICUS
SALICUS, Occurrit inter epitheta quæ Christo tribuuntur in Orat. cujusdam librarii ad calcem libri Theogeri Episc. Metens. de Musica apud Pezium in Præfat. tom. 1. Anecd. pag. xv.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Salicæ Decimationes, Eædem quæ Dominicæ, seu quæ domini vel Regis sunt. Charta Othonis Imper. ann. 956. apud Calmet. inter Probat. tom. 1. Hist. Lothar. col. 362 :
Ecclesias omnes Abbatiæ illius in beneficiis omnibus ad usus prædictorum cœnobitarum reddidimus dominicales, quas vulgo Salicas vocant decimationes, quoniam essent nostræ regales... Cunctas Abbatiæ S. Maximini dominicales, quas vulgo Salicas decimationes vocant.
Vide in Decimæ. Arnulfi Imper. charta ann. 893. de Decimis Salicis S. Maximini exstat in Guden. Cod. Diplom. tom. 1. pag. 5. Vide ibi pag. 69. [] 70. 73. Charta Othonis ann. 956. melius legitur ibid. tom. 2. pag. 3.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Salici Homines, Salica lex, Salica persona, Salica terra. Vide in voce Lex, etc.
P. Carpentier, 1766.
Salica Opera, Quæ a domino exigi possunt. Tradit. 109. Ebersperg. apud Oefelium tom. 2. Script. rer. Boicar. pag. 30 :
Eberhardus S. Sebastiani servus viij. jugera pratorum dedit... ea pactione ne Salica opera cogeretur unquam facere, nisi in curte, quæ est in Semttaha.
Vide in Lex.