« »
 
SCIRE, SCIRE.
[]« Scire » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 355c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCIRE1
SCIRE, pro Posse, quo sensu Sçavoir usurpamus. Mirac. S. Verenæ tom. 1. Sept. pag. 169. col. 2 :
Multorum nomina Scirem nominare ; sed opus non est ea singula describere.
Hinc
P. Carpentier, 1766.
Scire de aliqua re Loqui, Habere jus illam exigendi. Lit. ann. 1234. tom. 6. Ordinat. reg. Franc. pag. 627 :
Attendentes quod nec etiam pro negociis nostris, nec pro homine, qui Sciat de hoc loqui, res et ipsorum quadrigam, equm vel asinum, vel aliud capiatis, etc.
[]« Scire » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 355c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCIRE2
SCIRE. Vide Scyra.