« »
 
SCORTUM 1, SCORTUM 2.
[]« 1 scortum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 363c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCORTUM1
1. SCORTUM, Militum præsidium. Vide Scorta 1. Amelgardi Excerpta ex Gestis Ludovici XI. Franc. Reg. apud Marten. tom. 4. Ampl. Collect. col. 831 :
Erat tunc annona ubique cara, sed ex vectura et Scorto seu conductu, pretium ad tertiam partem vel amplius in civitate excrescebat.
P. Carpentier, 1766.
Ductus, et præstatio quæ ob conductum pensitabatur, Ital. Scorto. Charta ann. 1198. apud Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 17 :
Promisit de cetero reddere domino Papæ et ecclesiæ Romanæ medietatem de placitis, et bannis, et forisfactis, [] et de sanguine, et de plaza, et Scorto, et passagio, et ponte Reatinæ civitatis.
[]« 2 scortum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 364a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCORTUM2
2. SCORTUM, pro Puero meretricio. Utuntur Suetonius in Vitellio cap. 3. et Victor de Viris illustr. in Catone, et in Domitiano.