«
2 specialitas » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 547a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPECIALITAS2
2. SPECIALITAS, Oppositum universitati. Tertull. adv. Marc. lib. 5. cap. 8 :
In
distributione facienda et in Specialitate interpretanda.
Conc. Toletan.
xi. inter Hispan. tom. 2. pag. 665 :
Cæterum Specialitatis ordinem
persequentes, etc.
Charta ann. 1482. ex Tabul. B. M. de Bono-Nuntio Rotomag. :
Tenore præsentium facit... suos veros, certos, legitimos et indubitatos
procuratores,... et negotiorum suorum infrascriptorum gestores, ita tamen quod
generalitas Specialitati non deroget, nec e contra.
Charta Maximiliani Rom. Reg.
ann. 1507. apud Rymer. tom. 13. pag. 182 :
Ita tamen quod Specialitas generalitati
non deroget.
Formula usitata,
sans que le particulier deroge au general.
In
specialitate
, speciatim, in Chron. Bonincontri apud Murator. tom. 12. col. 1147.
Hinc
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Specialitas, pro Persona, in Vita S. Adalberti tom. 5. Jun. pag. 98 :
Dehinc articulum
ejus Specialitati, prout Dominus concesserit, accommodemus.
P. Carpentier, 1766.
◊ Nostris
Especialité idem olim sonabat quod Cura, diligentia, sollicitudo peculiaris. Chron.
S. Dion. tom. 3. Collect. Histor. Franc. pag. 292 :
Si estoit cilz joiaux gardez ès
tresors des Gociens par grant Espécialité.