« »
 
STELLARE 1, STELLARE 2.
[]« 1 stellare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 593b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STELLARE1
1. STELLARE, Stellis micare. Symmachus lib. 3. Epist. 11 :
Oratio verborum Stellatur auro.
Nostri Esteler, pro ad instar stellæ fulgere dixerunt. Le Roman de la Rose MS. :
Biau fu le char à quatre roes,
D'or et de pierres Estelés.
[]« 2 stellare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 593b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STELLARE2
2. STELLARE, Alia notione. Memoriale Potestatum Regiens. ad ann. 1247. apud Murator. tom. 8. col. 1115 :
Parmenses et omnes milites et populares armata manu exierunt de Parma, et per forciam cazaverunt Imperatorem de Victoria, et omnes suos milites et pedites ; et multi fuerunt ibi mortui et vulnerati, et totum carrocium Cremonensium ibi Stellaverunt et destruxerunt et in Parmam duxerunt.
Leg. forte Steccaverunt, id est in frusta conciderunt. Stecca enim Italis frustum ligni sonat : nisi malis Strabucaverunt. Vide infra Strabucare.