« »
 
SUBLIMARE 1, SUBLIMARE 2.
[]« 1 sublimare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 631a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUBLIMARE1
1. SUBLIMARE, Coctione vel igne perpurgare, Sublimer. Petrus Crescentius lib. 1. de Agricult. cap. 3 :
Sublimatio [] quidem et distillatio aquas rectificant malas.
[]« 2 sublimare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 631b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUBLIMARE2
2. SUBLIMARE, In sublime ferre, extollere, sublimem facere.
Quos magistri equitum ac peditum pompa Sublimat
, in Cod. Theod. lib. 8. tit. 5. de Cursu leg. 44. Capitul. lib. 7. cap. 143 :
Sed quia, Deo auxiliante, per merita et intercessionem sanctorum servorumque Dei, quos Sublimare et honorare curavimus, etc.
Chron. Pisanum apud Murator. tom. 6. col. 105 :
Urbem Pisanam in tantum honorem non esse Sublimandam, et ei satis sufficere, si patrum suorum honore contenti fuerint.
Charta ann. 1038. ex Schedis Præs. de Mazaugues :
Ego Hugo vocitatus in sancta sede Dignensi officio præsulatus gratia Dei Sublimatus.
Instr. ann. 1523. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 322 :
Ut omnimodo regia sua dignitas fidelem nostrum animum, personam suam regiam atque nomen Sublimandi, etc.