« »
 
SUMPTUS 1, SUMPTUS 2.
[]« 1 sumptus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 656b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUMPTUS1
1. SUMPTUS, ut supra Sumptuaria. Continuatio de Gestis Abbat. Lobiens. apud Acher. tom. 6. Spicil. pag. 629 :
Et quod magnæ castitatis magnum est signum, inter fœminas Monasterii S. Johannis, unde Sumptus accipiebat, juvenculus (Franco) intrans et exiens, ne suspicionis nomen contraxit.
[]« 2 sumptus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 656b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUMPTUS2
2. SUMPTUS, inter jura quæ a vassallis domino debentur recenset Charta ann. 1317. tom. 2. Hist. Dalph. pag. 166. col. 1 :
Cum.... laudimiis, trezenis, lesdis, latis, sportulis, Sumptibus, pedagiis, etc.
P. Carpentier, 1766.
Idem videtur quod Sporta 2. Vide in hac voce.