Tragua, Eodem significatu. Charta ann. 1165. Marcæ Hispan. col. 1344 :

Quoniam novos usaticos et novas consuetudines misisset in civitate Dertosa, videlicet jovas Traguis, etc.

Vide Tragina.

Tragula. Papias : Trahæ, quæ rustici Tragulam vocant. Idem rursum :

Traha, genus vehiculi, a trahendo dictum, nam non habet rotas.

Addit Brito : Sic etiam appellatur instrumentum dentatum, quod equus trahit super terram de novo seminatam pro semine recondendo et glebulis conterendis. Gloss. Latino-Gall. : Traha, Herce. Gloss. Gr. Lat. MS. Χαμοῦλϰος, Trahea. Edit. Trahe. Sed leg. Traha. Gloss. Lat. Gr. : Trahea, τυϰάνη τὰς βώλους ἀφανίζουσα. Eædem Glossæ : Traduco, ϰαστρός, ὄχημα δίχα τροχῶν. Ubi puto legendum Tragula. Ælfrici Gloss. Traha, cive. Unde nostrum Civiere. Gloss. Lat. Gall. : Traha : Civiere, ou broüette. Sangerm. : Traha, civiere, ou berohete, ou herche. Virgii. lib. 1. Georg. :

Tribulaque, Trahæque, et iniquo pondere rastri.

Paralipom. lib. 1. cap. 20 :

Fecit super eos tribulas et Trahas.

Matth. Paris ann. 1259 :

Ligones, tridentes, Trahas, vomeres, aratra, etc.

Thwroczius pag. 50 :

Rex Andreas post hæc cito incidit in paralysin, et tam hiemali quam æstivali tempore super Traha ferebatur.

Josephus Barbarus in Itinerario ad Tanaim :

Trahis secum vehunt omnia, quæ volunt, et quidem in eo celerrime sese expediunt. Trahæ apud eos in eo usu sunt, quo apud nos fortasse carri ; et hi a latere et parte dextra Travali vocantur.