« »
 
VAGUS 1, VAGUS 2.
[]« 1 vagus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 233b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VAGUS1
1. VAGUS, Servus fugitivus, nequam, Sambuco. Decreta Colomani Regis Hungariæ lib. 1 :
Si Rex aliquem Vagum servum alicui donaverit, etc.
Mox :
Quicumque absque licentia Regis Vagum tenuerit, etc.... Cum quis Vagum apprehensum tenuerit, a domino ejus primo exigatur.
In Lege Wisigoth. lib. 2. tit. 4. § 9. servi fugitivi a dominorum jure inlicite evagari dicuntur. In fuga vagare, in Lege Longob. lib. 1. tit. 25. § 22. Roth. 278. Vagans homo, in Legibus Henrici I. Regis Angl. cap. 82. Vide Traditiones Fuldenses lib. 2. tradit. 38. Codicem Theod. tit. Si Vagum petatur mancipium, (10, 12.) ibi Jacobum Gothofredum, et supra Vagabundus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Alia notione Vague occurrit in Statuto Philippi VI. Reg. Franc. ann. 1349. tom. 2. Ordinat. pag. 313 :
Lesdits gardes, ou l'un d'eux seront à la foire dès la veille des trois jours, et y demeureront l'un d'eux jusques les plaidoiries soient faites, et deuëment delivrées et finies. Et quand il se partira ou vague de la foire, leur lieutenant y demeurera, jusques lesdits gardes, ou l'un d'eux y sera retourné pour le paiment.
Eadem leguntur in alio Statuto ejusdem Regis ann. 1344. ibid. pag. 305. Ubi Vague de la foire, Nundinarum exitus significari videtur. Vide Vacantes et Vacuus.
[]« 2 vagus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 233b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VAGUS2
2. VAGUS. Vide supra in Vagari.