« »
 
VERNARE 1, VERNARE 2, VERNARE 3.
[]« 1 vernare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 283c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VERNARE1
1. VERNARE, Florere. Acta S. Cassiani apud Illustr. Fontanin. in Antiquit. Hortæ pag. 347 :
Prosapia Vernas gestorum, et simplicitate refulges.
Occurrit rursum pag. 356. et apud Marten. in Litter. pag. 46.
[]« 2 vernare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 283c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VERNARE2
2. VERNARE, Canere, ut ex verborum serie colligitur, in Actis S. Petri Cælestini PP. tom. 4. Maii pag. 423 :
Et ecce turba magna angelorum circa se erat ita aperte ut videretur ei quod vigilasset, et in ore cujusque illorum erant rosæ rubeæ, et cum illis rosis Vernabant delectabiliter nimis ; ita quod postquam excitatus fuisset a somno, cantum illum audierit per tantum spatium quo posset dici Pater noster.
Vide Vernicare.
[]« 3 vernare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 283c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VERNARE3
3. VERNARE, Munire, instruere ; Verné, ea notione, legitur apud Joan. de Saintré cap. 40. pag. mihi 266. Stat. senesc. Bellicad. ann. 1320. inter Probat. tom. 4. Hist. Occit. col. 162 :
Item quicumque portaverit lanceas, gaverlotos, tela, ballistas, clavatas, guisarmas, secures, baculos ferratos, Vernatos, aut alias affaytatos, et hujusmodi arma mortifera, etc.
Vide supra Veringatum.