« 2 abandonnare » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 008a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABANDONNARE
2. ABANDONNARE, Abandunnare, Publico banno edicere, permittere, aut vetare ; unde
Abandonnamentum, ipsa proclamatio seu licentia, Charta ann. 1379. ex sched. Pr.
:
Nullus potest nec audet venari... nisi per curiam Abandonnamentum et licentia data,.... quæ quidem licentia et Abandonnamentum debet fieri et concedi ad requisitionem hominum dicti loci, et quando Abandonnatur, quælibet domus, in qua est venator qui sciat venari, debet dare unum cuniculum dictæ curiæ.Alia Erardi dom. Chacenaii ann. 1218. in Chartul. Arremar. ch. 201 :
Prædictum nemus in deffensum ponere vel Abandunnare mihi non licet.
P. , 1766.
◊ Hinc
Abandonnéement, pro impérieusement, d'un air d'autorité, imperiabiliter, cum
potestate, apud Hug. Plagon in Hist. contin. Guill. Tyrii tom. 5. Ampl. Collect.
Marten. col. 628 : Quant le roi Gui fu près de Sur, len li dist que le Marchis avoit fait fermer les portes contre lui. Il ala jusqu'à la porte et dist que len li ouvrit. Le Marchis demanda qui il estoit, qui si Abandonnéement rouvoit ouvrir la porte. Habandonnéementvero, Abundanter sonat, apud Joinvil. in S. Ludov. edit. reg. pag. 152.
Le roy.... fesoit servir si courtoisement à sa court, et largement et Habandonnéement, etc.