« »
 
[]« 1 abandonare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 008a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABANDONARE
1. ABANDONARE, Abandonnare, obligare, in pignus seu cautionem assignare, Gall. hypothéquer, donner pour caution. Charta ann. 1210. in Reg. 76. Chartoph. reg. ch. 111 :
Ego Willelmus Attrebatensis advocatus, Bethuniæ et Terremondæ dominus concessi scabinis et burgensibus meis Bethuniæ.... quod nunquam illos Abandonabo pro meo debito, vel alieno.
Alia Hugon. de Castell. ann. 1241. in Chartul. Camp. Cam. Comput. Paris. fol. 192. r°. col. 2 :
Ego dictum dominum meum Theobaldum regem Navarræ.... promitto et teneor liberare, et de omnibus custis et dampnis observare ; quæ propter dictam plegiationem posset incurrere ad probationem servientium suorum : et insuper obligo me et Abandonno, quod ipse posset assignare ad totum feodum meum, et tenere sine malefacere versus me.
Rursum alia ann. 1427. ex sched. Pr. de Mazaugues.
Item quod præfatus N. Agoutus de Agouto, nec successores ipsius nullo modo audeant pasturgagia, nec aliqua alia usagia dictorum territoriorum de Rocafolio... aliquibus personis, seu averibus ipsorum locare, Abandonare, vendere, donare, nec aliqualiter transportare
. Vide v. Abandum et Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 1121. (v. Abbandonare.)