« »
 
[]« Abladare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 024c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABLADARE
ABLADARE, ut Abladiare, Agrum serere, Gall. Ensemencer. Charta ann. 1363. inter Probat. tom 2. Hist. Nem. p. 279. col. 1 :
Nullus gardianus sive custos animalium.... sit ausus in alienis terris Abladatis sive seminatis.... inmissere. Hinc Ablais,
Fructus ex agris Abladatis, in Charta ann. 1391. ex Chartul. 21. Corb :
Et ne porra ledit Jehan ne ses hoirs riens oster des Ablais qui croisteront oudit camp, que l'église ne soit paié de se disme et terrage anchois.
Quæ vox etiam usurpari videtur pro quadam grani specie vel quavis farragine, in eod. Chartul. fol. 85. v° :
Le carette de blé ou d'avaine ou d'Ablais ou de tremois, doit neuf deniers.
Unde et Ablées dicuntur Agri blado aut quolibet alio grano inseminati. [] Lit. ann. 1369. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 197 :
Lesquelx bois et les Ablées et gaignables d'icelles terres, sont souvent gastées et dommagiez par les charrois qui y passent, etc.
Vide Abladium.