◊ Antiquiorem Orderico Vitali hujusmodi Absolutionis seu indulgentiæ formulam, utpote dignam notatu, hic describo ex Archivis S. Victor. Massil. :

Absolutio quam dom. Deodatus episcopus (Tolonensis, qui circa medium XI. sæculi floruit) cum universis clericis suis fecit in hoc loco (Petrafoci) tam viris quam mulieribus, de omnibus peccatis suis, tam de majoribus quam de minoribus, unde pœnitentiam egerunt rel agere cupiunt ; de minoribus unam medietatem, de majoribus dimittimus, qui in tres dies est unum ; (sic) et qui in duobus dimittimus unum extraordinarium et ad eventum, ad eos qui ibidem fideliter venerint vel vigilaverint, aut de possessione sua valentem unum denarium, per unumquemque annum, in adjutorio dederint.

Huc etiam revocanda est, (nequaquam enim ad absolutionem sacramentalem, cujus formulam non licet immutare pro libitu, pertinere potest,) indulgentia, quam Eugenius IV. PP. iis concedebat, qui ad redimendum ex Sarracenis Joannem regem Jerosolymitanum facultates suas insumebant. Hæc vero talis est :

Ego te absolvo ab omnibus pœnis in purgatorio tibi debitis,... et restituo te illi puritati seu innocentiæ in qua eras, quando fuisti baptisatus.

Vide infra in Fraternitas 5 et Indulgentia.

◊ Sed et mortui ab excommunicatione absolvebantur ; quod, schedula absolutionis eorum pectori superposita, fiebat, uti docet Andreas Floriac. Ms. lib. 3. Mirac. S. Bened. :

Post aliquot dies reperitur a diabolo suffocatus. Exinde monasterii S. Petri Apostolorum principis, quod dicitur Inder, sepulturæ mandatur ; atque pervasorem ecclesiasticarum rerum terra non ferens a se exponit, a se ejicit..... Mane itaque facto ita repertus, iterum quantocius sepulturæ traditur ; sed denuo bis terque miraculum geminatur.... Unde ad id ventum est, quo Benedicti res injuste pervasæ, condigna satisfactione relaxentur, Floriacum mittatur ; a fratribus indulgentia absolutionis misero impertiatur  ; quo facto atque eadem relaxatione in scedula admota pectori mortui superposita, non eum tellus pepulit ultra.

Vide in Imblocatus.