« »
 
[]« 7 absolutio ad cautelam » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 034a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ABSOLUTIO7
7. ABSOLUTIO ad Cautelam, Gall. Absolution à Cautele, Dicitur de absolutione quæ majoris securitatis causa alicui judicis sententia excommunicato et appellanti conceditur ; dummodo ferendo demum judicio se pariturum promittat præstito sacramento. Absolutionis ad Cautelam nulla mentio ante Celestinum Papam qui anno 1195. ad Episcopum Lincoln. scribens, quosdam absolvi permittit ad majorem Cautelam. Conc. Tarracon. ann. 1591. tom. 4. Collect. Conc. Hispan. pag. 589 :
Absolutio ad cautelam prohibetur concedi invasoribus excommunicatis, et de facto concessa non valere declaratur.
Charta absolutionis ab Officiali Rhotomag. concessæ asservata in Monasterio B. M. de Bono nuntio :
Contra quos dictus Rev. Pater aut ejus Officialis ad suspensionem vel excommunicationem processerat, a sententia hujusmodi pendente dicto processu et sine ejus ac procurationum prædictarum [] præjudicio per dictum Archiepiscopum vel ejus Officialem habentem super his potestatem Absolverentur ad cautelam etc.